Verslaggever
Marjon Bolwijn kocht in Amsterdam een zeepje dat uit Aleppo bleek te komen. Ze ging na of de maker ervan nog in leven is en wat er nog over is van een eeuwenoud ambacht in de zwaar gebombardeerde Syrische stad die deze week door het Assad-regime werd ingenomen.
www.volkskrant.nl/kijkverder/2016/zeep/?...mail&utm_campaign=De
laatste zeep van Aleppo
<Of het Gvd interessant is dat het zeepje dat deze gup koopt, uit Aleppo komt. Daarnaast hebben ze in Aleppo wel iets anders te doen dan naar dat domme gezwets van een ongepoetste muts te luisteren.>
Een stuk
zeep is het sufste cadeau dat een vrouw kan krijgen. Maar daar ligt een bijzonder exemplaar. (opm. gnor bijzonder suf dus)
Een kunstwerk. Een okergeel zalwel..? vierkantje versierd met een beeldschoon reliëf. Op een plank met snuisterijen bij Zenza, een interieurwinkel in Amsterdam vol Arabische spullen, waar ik op zoek ben naar een origineel verjaardagscadeau. Op het bijbehorende doosje. In fragiele witte letters staat er gedrukt: Savon d'Alep.
<
Weer die Frambozen. Het zeepje is vast meegesmokkeld uit Parijs.>
De verslaggeefster maakt een rondreis en komt o.a. in Frambozenland terecht.
Fateh Chehadeh staat achter de toonbank van een
charmant pand(?) in het historische centrum van Straatsburg, omringd door zijn zeepjes. L'âme du Savon d'Alep heeft hij zijn winkel gedoopt (De ziel van Aleppo-zeep).
<Ook uit dit artikel blijkt weer dat overal waar Frankrijk zit of heeft gezeten, oorlog een normale zaak is. De EU is voor Frankrijk enorm belangrijk. Via de EU worden oorlogen gefinancierd met maar 1 belang nl. de grandeur van Frambosia. Dat er trouwens een dergelijk zeepbelartikel met een lengte van hier tot gunder nodig is om een zeepje te verkopen, toont het niveau van de pers in o.a. Hollandistan.>
De Franse zeepbel uit Aleppo
