UPDATES: Plan 'B' vanMerkel en Draghi (..!..) na Varoufakis, OOK Tsipras moet vervangen..

Dit bericht komt van de Italiaanse krant La Stampa. Italië heeft ervaring met Draghi c.s.;vraag maar aan Berlusconi. De dictatuur van ECB/EU wordt steeds opener maar de bevolkingen slapen verder waarbij men in Nederland (GS) hooguit zal zeggen: wat een wereld is het tegenwoordig toch.

Duitsland en de Europese Centrale Bank praten over een "plan B " waarbij de regering van de Griekse premier Tsipras zou worden vervangen door een kabinet van technocraten en waarbij Griekenland zou worden toegelaten failliet te gaan zonder de eurozone te verlaten.
Dit bericht komt van de Italiaanse krant La Stampa. De krant vermeldt niet hoe zo'n machtswissel moet worden georganiseerd, wel dat het "om een zeer complexe operatie gaat"

Daarbij zouden een soort mini-cheques voor intern gebruik worden geïntroduceerd, wat de instorting van de banken zou moeten voorkomen, in combinatie met een humanitair hulpprogramma voor de bevolking.

Nog volgens La Stampa is het niet ongewoon dat zulke gesprekken plaatsvinden omdat Brussel vooral vanuit geopolitiek oogpunt een Griekse exit uit de eurozone zou vrezen. Toch neemt dat niet weg dat het lidmaatschap van de euro bepaalde regels inhoudt en dat die regels moeten worden nageleefd.

Bundesbankvoorzitter Jens Weidmann herhaalt ondertussen in het magazine Focus dat "wanneer een lidstaat van de muntunie beslist zijn beloften niet na te komen en zijn kredietverleners niet terug te betalen, een default onvermijdelijk wordt."

Dan zijn er nog een paar peilingen. Volgens een peiling van Mega TV wil 75.6% van de Grieken dat hun land tegen elke prijs in de eurozone blijft. Een gelijkaardige peiling van Alpha TV, vindt dat 65.1% van de respondenten een akkoord tussen Griekenland en zijn leenheren wil.

De Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis laat ondertussen weten dat de herschikking van het Griekse onderhandelingsteam geen invloed heeft op zijn persoon: "Ik ben nog altijd verantwoordelijk," zegt hij in Die Zeit.

*
*

*
Yanis Varoufakis zit de Trojka behoorlijk dwars.
Draghi kan zijn bloed wel drinken.
Dijsselbloem kan zijn bloed wel drinken.
Het zit ze dwars dat deze man meer kennis in zijn pink heeft dan al die EU landverraders.

Volgens een afgevaardigde van de EU betitelen ze Yanis Varoufakis, de huidige Griekse minister van Financiën als een ”a time-waster, a gambler and an amateur‘. Als je niet meedoet met de loopjongens van de banken en andere grote multinationale instellingen, ben je een spelbederver en word je als paria weggezet.

Maakt u zich geen enkele illusie: In de Europese Unie speelt democratie geen enkele rol.

SYRIZA is van het allergrootste belang voor iedereen die wil dat Europa van koers verandert. Omdat Syriza uitdrukking geeft aan de verzuchting naar waardigheid, rechtvaardigheid en hoop. De bedreigingen en de druk uitgeoefend door EU-leiders, de Trojka en de financiële milieus om de keuze van het Griekse volk te beïnvloeden zijn onaanvaardbaar.

Sinds de Griekse kiezer op 25 januari 2015 de linkse partij Syriza aan de macht hielp, zijn we getuige van een machtsstrijd tussen twee verschillende modellen. In het ene model wordt de EU overgeleverd aan een financieel-economisch conglomeraat dat gedicteerd wordt door banken, multinationals, rijke particulieren en de daarmee verbonden politieke elite.

Daartegenover staat het model waar de Grieken voor kozen: een unie van democratische landen die werk maakt van een sociaal beleid en maatschappelijk welzijn. Deze tegenstelling lijkt een simplificatie van de werkelijkheid, een beetje spandoek- en sloganachtige werkelijkheid, maar sinds de Griekse crisis zien we dat dit toch de essentie vormt van de strijd om de toekomst van de Europese Unie.

Vanaf 2010 deed de Europese bankencrisis en het financieel-economisch wanbeleid van de eigen regering zich enorm voelen in Griekenland. Het Griekse begrotingstekort steeg naar 12% en de groeiende overheidsschuld zorgde dat de rente op de staatsleningen de hoogte in schoot. De vicieuze cirkel van toenemende schulden en rentelasten dreigde niet alleen Griekenland de afgrond in te duwen, maar ook een nieuwe Europese crisis uit te lokken. De EU en het IMF kwamen noodgedwongen over de brug met twee grote leen pakketten in mei 2010 (110 miljard euro) en in maart 2012 (130 miljard euro). In ruil moest de Griekse regering zeer zware bezuinigingsmaatregelen doorvoeren. De sociale gevolgen bleven niet uit. Gezaghebbende economen waarschuwen al een tijd dat alsmaar meer bezuinigingen in tijden van recessie de situatie alleen maar dreigt te verergeren. Zelfs het officiële bureau voor statistiek van de EU, Eurostat, gaf in november 2014 cijfers vrij die wezen op de catastrofale sociale situatie in Griekenland. Het percentage personen met een risico op armoede of sociale uitsluiting was in 2013 gestegen naar 35,7% (28,1% in 2008). Het percentage ernstig materieel hulpbehoevenden was gestegen tot 20,3% (11,2% in 2008). Ook de Griekse overheidsschuld bleef verder ontsporen van 127% van het BBP in 2009 naar 175% in 2013. Het gros van het geleende geld werd niet in de economie geïnvesteerd. Volgens een studie van Attac uit 2013 ging 77% van het geleende geld rechtstreeks naar de financiële sector via bijvoorbeeld de herkapitalisatie van de Griekse banken en het terugbetalen van de staatsbons. De Europese elite duwde Griekenland een hoge werkloosheidsgraad, looninleveringen, armoede en miserie door de strot om in eerste instantie de financiële sector te redden, die zelf voor het overgrote deel verantwoordelijk is voor de crisis.

De Griekse kiezer was het beu om het gelag te betalen zonder perspectief op een betere toekomst. Hij gaf een mandaat aan Syriza voor een alternatief beleid dat HELEMAAL NIET ZO RADICAAL is als de Europese elite ons wil doen geloven. In september 2014 maakte Syriza-leider Alexis Tsirpas het programma van Thessaloniki en de vier pijlers van een 'Nationaal Plan van Wederopbouw' bekend: de aanpak van de humanitaire crisis, de heropstarting van de economie en de promotie van fiscale rechtvaardigheid, het opkrikken van de tewerkstelling en het herstel van het arbeidsrecht, en de omvorming van het politiek systeem ter uitdieping van de democratie. Wie het programma leest, kan daarin alleen maar legitieme en haalbare maatregelen vinden. In een opiniestuk aan de vooravond van de verkiezingen benadrukte Tsipras dat het “in evenwicht brengen van een regeringsbudget niet automatisch bezuinigingen vereist” en dat Griekenland de Europese verplichting van een budget in evenwicht en de Europese doelstellingen wil respecteren. Hij stelde dat het echter aan een democratisch verkozen regering is om te bepalen hoe die doelstellingen worden vervuld.

Maar de Europese elite, die anders altijd de mond vol heeft van de Europese waarden en de democratie, verwees de wensen van de Griekse kiezer naar de prullenmand en eiste een volledige uitvoering van de Europese afspraken. Zij vrezen dat het Grieks precedent een hypotheek kan leggen op het neoliberale model. Ze maken de Spanjaarden, die eind dit jaar naar de stembus trekken, alvast duidelijk dat ze best twee keer nadenken voor ze 'onrealistisch' links (op Podemos) stemmen.

De Europese Unie wil pas met vers geld over de brug komen als Griekenland capituleert en de asociale op neoliberale leest geschoeide maatregelen verder uitvoert. De Griekse regering die niet verantwoordelijk is voor de desastreuze financiële situatie van het land, heeft binnenkort geen geld meer om haar ambtenaren te betalen en rest vooralsnog weinig keuze. De boodschap van Europa is duidelijk. De kiezer mag blijkbaar niet meer stemmen voor een beleid dat én de economie én het volk ten goede komt, dat armoede wil aanpakken en de rijke klasse meer wil doen bijdragen.

In Griekenland kwam de neonazi-partij Gouden Dageraad als derde partij uit de jongste verkiezingen. Wat nu een ruk naar links is, kan morgen een ruk naar extreemrechts worden. De politieke elite lijkt niets te hebben geleerd van de Europese geschiedenis...zie ook Oekraïne

In plaats van te vitten op de regering Tsipras, haar te vernederen en belachelijk te maken, zou het op de massale steun van de Europese volkeren moeten kunnen rekenen, tegen de druk van de financiële markten en de politieke krachten, die niet willen weten van een breuk met de kapitalistische globalisering.

Zij doen het werk waar wij in Nederland (e.o.) te LAF voor zijn.

*

*
#BREAKING επίθεση κουκουλοφόρων και προπιλακισμος του Γιάνη Βραουφακη στα Εξάρχεια

vertaald: (google, meer nieuws volgt zsm)

gemaskerde mannen aanval en propilakismos #BREAKING van Braoyfaki in Exarhia Giani

*

Varoufakis moest weg. Omdat hij weigerde het EU-spelletje mee te spelen. Keer op keer vertelde hij de minFins van de Eurozone dat een corrupte overheid en een handvol rijken met medewerking van schurkenbanken zoals Goldman Sachs het land de afgrond hebben in gestuurd en de bevolking aan de bedelstaf gebracht.

Overheden die uit slaafsheid en domheid de bevolking arm maken om de EU te dienen kunnen gaan rekenen op weerstand. Ook de gewone mensen willen redelijk leven en niet steeds uitgemolken worden voor de elitaire hobby en die van miljardairs.

Het neoliberale argument om de bezuinigingspolitiek te rechtvaardigen is, dat de stijging van collectieve uitgaven oorzaak is van de sterke stijging van de staatsschuld. Verder, dat de samenleving in het algemeen en de lagere klasse in het bijzonder boven hun stand heeft geleefd.
Drogredenen! De echte redenen zijn

a)de aanzienlijk lagere belastingopbrengsten. In die periode zijn er grote belastingverlagingen voor de rijken ( het hoogste tarief was toen 72%) en de grote ondernemingen (vennootschapsbelasting)doorgevoerd. Dit was geheel in overeenstemming met het beleid om op deze manier investeringen en de werkgelegenheid te bevorderen. Het tegendeel blijkt echter waar te zijn, want de werkloosheid is nog nooit zo hoog geweest, terwijl de belastingopbrengsten met een behoorlijk percentage van het BBP zijn gezakt.
b) De hoge rentepercentages in de jaren ’90. Deze hebben schuldeisers en speculanten in de kaart gespeeld. Als de staat voor zijn financieringsbehoefte zich niet op de markt zou hebben gericht, maar rechtstreeks zou hebben geleend bij de centrale bank tegen normale rentepercentages, dan zou de staatsschuld minstens 29% lager zijn geweest dan het huidige niveau. De route van het lenen bij de eigen centrale bank is echter afgesloten voor overheden.

De huidige Griekse regering houdt zich aan haar afspraken richting het electoraat dat ze niet langer aan de leiband van de TERR€UROlanden wil lopen. Maar belangrijker vind ik de vraag wie er verantwoordelijkheid neemt voor het feit dat een bankroet Griekenland willens en wetens de €Uro werd ingevoerd. Ik zie Zalm en kompanen nog breed lachend hun betoog houden waarom Griekenland vooral wel deel moest uitmaken.

Jarenlang heeft er een regering gezeten die grote vriendjes was met bankiers. Afgesproken was dat de zogenaamde hulp gebruikt zou worden om de schreefgroei in het TARGET2 systeem recht te trekken. Het geld ging niet naar de Grieken, maar naar met name Duitse en Franse banken. Bij Max Kaiser wist Yanis al haarfijn uit te leggen dat de Grieken geslachtofferd werden om het systeem te redden. Daar zit nu eindelijk eens een regering die niet als poppetjes de bankenlobby volgt maar opkomt voor de belangen van het volk. Geen bankenredding meer op kosten van de economie en op kosten van belastingbetalers. Varoufakis is als econoom heel goed op de hoogte dat ongedekt geld altijd in elkaar stort. Banken redden ok, maar niet ten koste van mensenlevens.

Het leidt tot een geheel andere visie op de houding van de Griekse minister van financiën Varoufakis in het Eurogroep overleg. Varoufakis ziet de huidige mix van leningen gekoppeld aan een zwaar saneringsprogramma als een "gifpil", als het verkeerde medicijn voor een economie in nood. Hij wil meer ruimte om geld uit te geven en kwijtschelding van een deel van de schulden. Het is een logisch standpunt en toch krijgt Varoufakis het niet voor elkaar. Want de algemene opinie over Griekenland is dat "wij" die luie Grieken uit de shit hebben getrokken met 240 miljard aan leningen. Geld dat "wij" uiteindelijk met "onze" belastingcenten moeten ophoesten. De propagandamachine werkt uitstekend en de burgers in landen zoals Duitsland en Nederland worden daardoor gevoed in hun houding tegen de Grieken. Het is echter duidelijk dat behalve bij dat handjevol rijke stinkerds en een corrupte overheid er geen verantwoordelijkheid ligt bij de meeste Grieken.

De collega ministers van financiën van de eurozone zeggen hun buik vol te hebben van Varoufakis met zijn politiek- filosofische verhandelingen. "Wat wil hij nou concreet", roept Schäuble, de MinFin van Duitsland. Er zijn slechts slechts twee mogelijkheden, ze weten niet beter en zijn de onbewuste lakeien van de elite of ze weten het wel en zijn enorm hypocriet. Dijsselbloem hamerde het meest recente overleg ongeduldig af toen Varoufakis opnieuw het Griekse standpunt onder woorden bracht. Het zou beter zijn voor hem als hij een de tijd nam om rustig naar Varoufakis te luisteren. Dan gaat hij misschien echt begrijpen hoe het met geld en geldschepping zit.

Het zal nog wel even duren vrees ik, want er is goed in geïnvesteerd dat de neuzen in de verkeerde richting staan en de alternatieve media nog steeds niet de kritische massa hebben bereikt om de werkelijk verantwoordelijken voor deze voortslepende crisis aan de kaak stellen.