kwijtschelding belastingen op de helling

No-nonsens schreef. Eerst even een korte reactie daarop.

Met alle respect is een dooddoener in mijn optiek. In mijn rechtspraktijk heb ik die terminologie vaker gehoord. Maar dat terzijde. Evenveel respect terug.

Je schrijft: Om een voorbeeld te geven schuldsanering of kredietbank wordt door mij in het geheel niet genoemd en is ook niet relevant.

Inderdaad noemde je dat niet maar dat wil niet zeggen dat ik dat dan niet zou mogen schrijven als eindmogelijkheid.
M.i. was mijn conclusie dat als bijzondere bijstand niet kan/mag en ook minimabeleid niet wordt toegepast c.q. ontbreekt dat de burger dan enkel de gang naar schuldsanering/kredietbank rest.

Het verhaal dat ik schrijf is niet enkel bedoeld voor degene op wie ik reageer want anders zouden we het forum misbruiken voor egotripperij.

De basis van reacties in deze is gelegen in mijn primaire bijdrage inzake “kwijtschelding belastingen op de helling.”Nr.47216 van ca. 2 maanden terug.

Om een zelfde verhaal met wetteksten, zoals laatstelijk, zoveel mogelijk te voorkomen, hierbij een toelichting die wellicht ook gebruikt kan worden.

Gemeentelijke en waterschapsbelastingen worden straks niet meer eenvoudig kwijt gescholden. Dat betekent dat bijv. mensen met een bijstandsuitkering minder te besteden over houden. Ze kunnen kort gesteld financieel door het ijs zakken. Daar zou de bijzondere bijstand (zoals origineel opgenomen in de Algemene Bijstandswet) dan mogelijk in kunnen voorzien als inkomensinstrument door de overheid.

Uitgangspunt is (op basis van wet en jurisprudentie) nog steeds dat iemand met een bijstands- of daarmee vergelijkbaar inkomen in de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan (ook wel algemeen gebruikelijke kosten) dient te voorzien.

In mijn laatste bijdrage heb ik wettekst aangehaald zodat lezers zelf kunnen lezen wat er in de wet staat. Voorkomt onnodig zoekwerk.

Belasting wordt geheven van inwoners die in een bepaald (belasting)gebied wonen c.q. verblijven. Dat geldt voor de rechtsgelijkheid in principe voor iedereen waardoor het algemeen noodzakelijke kosten zijn.

Kort gesteld: belastingen zijn primair algemeen noodzakelijke kosten; ze worden niet bijzonder doordat iemand bijv. een gat in zijn hand heeft waar het geld doorheen zakt of omdat de prioriteitssteling niet klopt. Ook niet als de huur stijgt waardoor het kostenplaatje anders wordt. De overheid kent hiervoor, al dan niet voldoende, huurtoeslag toe.

Bijzonder noodzakelijke kosten kunnen bijv. zijn de niet verwachte meerkosten van iemand die, alhoewel normaal verzekerd, een eenzijdig ongeval heeft gehad en de onverwacht opgekomen meerkosten hieraan verbonden niet kan dragen. In dat geval zal de gemeente, na onderzoek, kunnen beslissen, op aanvraag, incidentele bijzondere bijstand te verlenen eventueel onder aftrek van het drempelbedrag.

In principe- hoofdregel- bestaat er dus geen recht op bijstand in de kosten van belastingaanslagen. Ze dienen te worden bestreden door reservering vooraf (maandelijks 10 euro in een potje) of gespreide betaling achteraf (betalingsregeling) .

Hiervan uitgaande is n.m.m. het onjuist om de bijzondere bijstand in te zetten voor algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan, zoals belastingen.

Zelfredzaamheid heet zoiets. Een oud gezegde luidt: de tering naar de nering zetten.

Zie ook: www.schulinck.nl/opinie/2014/de-categori...vervalt.184616.lynkx Collectieve Aanvullende Zorgverzekering enig overgebleven categoriale bijzondere bijstand

quote: Na inwerkingtreding van de Participatiewet blijft als categoriale bijzondere bijstand slechts één kostensoort over, namelijk de Collectieve Aanvullende Zorgverzekering (CAV) of een tegemoetkoming in de premie van een aanvullende zorgverzekering. De gemeenten moeten in plaats daarvan maatwerk leveren in de vorm van een adequate, individuele en gerichte inkomensondersteuning. Dat betekent dat alleen kosten voor vergoeding in aanmerking komen waarvan vast staat dat ze daadwerkelijk noodzakelijk en daadwerkelijk gemaakt zijn. De gemeente moet individueel toetsen aan de omstandigheden van het geval. Bij de CAV en de stadspas is duidelijk waaraan de bijdrage van de gemeente wordt besteed. Bij deze categoriale regelingen is dus geen sprake van ongerichte inkomensondersteuning; om die reden blijven ze gehandhaafd.einde quote

Op voor mij onbekende gronden heeft de wetgever inmiddels in de Participatiewet, kennelijk omdat het wettelijk minimumloon niet extra mocht stijgen en om de zorgverzekeraars tegemoet te komen, dus nog steeds wel categoriale (groepsgewijze) bijstand toegestaan in premie ziektekosten (algemeen noodzakelijke kosten).

De gemeente Rotterdam kent bijv. bijzondere bijstand toe als bijdrage in de kosten van de IzaCurapolis.
Dat is voor de persoon met bijstand makkelijk want sommige mensen maken veel ziektekosten en kunnen de wettelijke eigen bijdrage (€385,-) compenseren.
De premie is echter behoorlijk hoog. Iemand met weinig ziektekosten legt er dus op toe. (Hier schreef ik eerder over op dit forum- De klant die het aanging is nu (schouderklopje) veel goedkoper verzekerd via Ditzo en bespaart zodoende elke maand (ca. 30-40 euro).

Vraag: Is er dan helemaal niets mogelijk voor de bijstander die nu wel belasting moet betalen aan het Waterschap of de gemeente?


Zie wederom ook: www.schulinck.nl/opinie/2014/de-categori...vervalt.184616.lynkx
Graag haal ik dit stuk aan. Het meldt dat er door de Participatiewet in feite op dit punt niets veranderd (verbeterd) is.

quote: De regering stelt dat door het vervallen van de categoriale bijzondere bijstand de individuele bijzondere bijstand wordt verruimd. Dat is naar mijn mening toch nog maar de vraag. De criteria van artikel 35 lid 1 Participatiewet zijn dezelfde als die van de WWB. Er is dus niets veranderd. Door het vervallen van de categoriale bijzondere bijstand zal wel meer individuele bijzondere bijstand moeten worden verstrekt. Er vindt een verschuiving plaats naar de individuele bijzondere bijstand. Dat levert mogelijk extra werk en kosten op. De toetsing aan de criteria van artikel 35 lid 1 Participatiewet is arbeidsintensiever. Individuele bijzondere bijstand via groepskenmerken, waarbij niet individueel aan de criteria van artikel 35 lid 1 Participatiewet wordt getoetst, kan de druk wat wegnemen. Deze mogelijkheid bestond echter al. (einde quote)

Ik haal aan: Individuele bijzondere bijstand via groepskenmerken. Inderdaad Hetty Heyting's revival: een snufje van dit en een snufje van dat. Wat zijn dan de groepskenmerken? Gaan we hier misschien etnisch profileren d.w.z. alle Sylvana's zijn het eerst aan de beurt?

Voorlopige conclusie.
Verhoging van het wettelijk minimumloon is m.i. de beste optie maar dat kunnen we wel op ons buik schrijven. De gevolgen voor het uitkeringscircuit zullen te groot blijken. Daarnaast heeft de overheid die gelden hard nodig om bijv. het asielbeleid te kunnen betalen. Wie weet wat er nog op ons afkomt als we weer een kabinet Rutte krijgen wegens een cordon sanitaire van de grootste partij(en).

Mijn eindconclusie is dat de gemeenten, zoals gebruikelijk, enkel iets voor hun bijstandsklanten kunnen betekenen indien de gemeenten een oogje toeknijpen qua (Participatie)wet en jurisprudentie, Dus iets individueel bijzonder noemen in plaats van algemeen- een beetje van dit en een beetje van dat. Het klopt juridisch niet maar dat heet positieve discriminatie.
De oorzaak hiervan moet gevonden worden in Rijksbeleid alsmede het vaak ontbreken van gemeentelijk minimabeleid. Maar de hoofdoorzaak ligt bij de rupsjes nooit genoeg in deze maatschappij, waar ik ook de gemeente(lijke belastingheffing) toereken. Ik stop er mee want ik heb geen behoefte om me te ergeren aan verkeerd beleid dat door zelfpijpers wordt aangeprezen als de hemel op aarde.

lijkt me geen reactie op je bewering, maar een op zichzelf staande posting.
Goed stuk met kennis van zaken, en dat is mijn mening..!

.

Met alle respect maar je kopieert een stuk wettekst en gaat dan een heel verhaal schrijven die slechts voor (geschat) 5% ingaat op mijn bewering. Je trekt vervolgens conclusies en gooit allerlei artikelen op één hoop. Zo werkt het recht niet en kan nooit op deze manier door een advocaat/jurist worden benaderd. Het beantwoorden van een rechtsvraag, in deze case of iemand in de bijstand recht heeft op bijzondere bijstand als hij wordt aangeslagen voor de gemeentelijke belastingen, werkt niet op de manier zoals door jouw wordt weergegeven.

Om een voorbeeld te geven schuldsanering of kredietbank wordt door mij in het geheel niet genoemd en is ook niet relevant.

quote:Ik heb zo'n vermoeden dat centraal (door de regering) wetgeving zal worden gerealiseerd die gemeenten gaan verplichten in de schrijnende gevallen bijzondere bijstand te verlenen. Misschien niet 100%, maar wel een substantieel deel.einde quote.

No-nonsens heeft het hier over het verlenen van bijzondere bijstand. Maar de kosten van belastingen e.d. zijn algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan die uit het regelmatig inkomen dienen te worden bestreden. Iets is pas bijzonder wanneer het als zodanig kan worden aangemerkt.

In de Participatiewet
N.B. in par.2.2 Algemene regeling m.b.t. algemene en bijzondere bijstand
§ 2.2. Bijstand
Artikel 11. Rechthebbenden
Artikel 12. Onderhoudsplicht ouders m.b.t. jongeren t/m 20 jaar i.h.k. bijzondere bijstand
Artikel 13. Uitsluiting van bijstand. g. die bijstand vraagt ter gedeeltelijke of volledige aflossing van een schuldenlast en die overigens bij het ontstaan van de schuldenlast, dan wel nadien, beschikte of beschikt over de middelen om in de noodzakelijke kosten van het bestaan te voorzien.
<Omdat de kosten van een belastingaanslag uit de algemene bijstand moeten worden bestreden en iemand stelt dat niet te kunnen bekostigen, is er sprake van een schuldenlast; dus geen recht op bijstand (algemeen zowel als bijzonder). >

Artikel 14. Niet-noodzakelijke kosten

Artikel 15. Voorliggende voorziening 1 Geen recht op bijstand bestaat voor zover een beroep kan worden gedaan op een voorliggende voorziening die, gezien haar aard en doel, wordt geacht voor de belanghebbende toereikend en passend te zijn. Het recht op bijstand strekt zich evenmin uit tot kosten die in de voorliggende voorziening als niet noodzakelijk worden aangemerkt.
<In dit geval is kwijtschelding door de belastingopleggende (wat vooral waterschappen vaak deden)een voorliggende voorziening waardoor al geen recht op bijstand kan ontstaan.>

Artikel 16. Zeer dringende redenen 1 Aan een persoon die geen recht op bijstand heeft, kan het college, gelet op alle omstandigheden, in afwijking van deze paragraaf, bijstand verlenen indien zeer dringende redenen daartoe noodzaken.
<Dit is een escape voor specifieke situaties bijv. dreigende huisuitzetting e.d. Wellicht dat dit mede zal worden gebruikt om bijstand in aanslagen te kunnen gaan verstrekken.>

Hoofdstuk 3. Algemene bijstand
§ 3.1. Algemeen
Artikel 19. Voorwaarden 1 Onverminderd paragraaf 2.2, heeft de alleenstaande of het gezin recht op algemene bijstand indien: a. het in aanmerking te nemen inkomen lager is dan de bijstandsnorm; en b. er geen in aanmerking te nemen vermogen is.
<De bijstandsnorm (afgeleid van het WML, net als de AOW) is dus de basis waarvan iemand dient te voorzien in de a.n.k.v.h.b.>

§ 4.1. Aanvullende inkomensondersteuning
Artikel 35. Individuele en categoriale bijzondere bijstand
1 Onverminderd paragraaf 2.2, heeft de alleenstaande of het gezin recht op bijzondere bijstand voor zover de alleenstaande of het gezin niet beschikt over de middelen om te voorzien in de uit bijzondere omstandigheden voortvloeiende noodzakelijke kosten van het bestaan en deze kosten naar het oordeel van het college niet kunnen worden voldaan uit de bijstandsnorm, de individuele inkomenstoeslag, de individuele studietoeslag, het vermogen en het inkomen voor zover dit meer bedraagt dan de bijstandsnorm, waarbij artikel 31, tweede lid, en artikel 34, tweede lid, niet van toepassing zijn. Het college bepaalt het begin en de duur van de periode waarover het vermogen en het inkomen in aanmerking wordt genomen.
2 Het college kan bijzondere bijstand weigeren, indien de in het eerste lid bedoelde kosten binnen twaalf maanden een bedrag van € 130,00 niet te boven gaan.
<Deze kan-bepaling is het zgn. drempelbedrag dat kan worden toegepast.
Dat wil niet zeggen dat het altijd wordt nagelaten. M.i. kweekt dit rechtsongelijkheid tussen burgers maar dat is kennelijk inmiddels normaal te achten.
Zo kan het in het kader van bijzondere bijstand voor een belastingaanslag betekenen dat Jan wel zijn aanslag waterschap tot een bedrag van €120,- vergoed krijgt en dat Piet een afwijzing krijgt o.b.v. het drempelbedrag.
Tenminste als je de aanslag, die aan heel veel mensen wordt opgelegd en dus algemeen van aard is, kenmerkt als bijzonder (wat formeel onjuist is). >

Artikel 36. Individuele inkomenstoeslag en nog volgende artikelen zijn specifiek m.b.t. inkomen en studie dus hier ter zake niet (echt) relevant.

Om terug te komen op de mededeling van No-nonsens.
De bijstand laat op zich geen ruimte voor bijstand in schulden.
De gemeente zal zich, omdat het vaak voorkomt en de aanslagen van o.a. het waterschap voor alle gezinnen, dus ook bijstanders binnen het werkgebied, gelden in allerlei bochten moeten wringen om positieve discriminatie naar soort bijstanders te kunnen toepassen.
Er is immers geen sprake van uit bijzondere omstandigheden voortvloeiende noodzakelijke kosten van het bestaan. De aanslag geldt (in principe) voor iedereen. De kosten zijn noodzakelijke kosten maar dat wil niet zeggen dat ze daardoor ook bijzonder zijn.
Is er kwijtschelding door het Waterschap dan heeft de bijstander geluk en betaalt de rest van de burgers via omslag zoals gebruikelijk zijn aanslag.
Wordt er niet kwijt gescholden en is de gemeente in een gulle bui dan rest ze enkel bijzondere bijstand en dan kan ze rekening houden met het drempelbedrag.

Is het niet eenvoudiger als gemeente om een fonds in te richten waaruit minimabeleid, dus ook aanslagen, betaald kunnen worden. Dat minimabeleid is een voorliggende voorziening van de bijstand. Daardoor geen enkel bijstandsprobleem voor de gemeente.

Wil de gemeente niets doen omdat ze zich formeel aan de wet houdt dan blijft enkel de weg naar de Kredietbank c.q. schuldsanering.

Hoe het ook zij, linksom of rechtsom.....mensen met een inkomen op bijstandsniveau kunnen de gemeentelijke belastingen gewoonweg niet betalen. Dat is geen onwil, maar onmacht. Gemeente en waterschappen kunnen de kwijtschelding wel in willen perken en misschien wel terecht, maar dan zal de gemeente via de bijzondere bijstand alsnog een groot gedeelte van de belasting moeten gaan vergoeden. Met uitzondering van de waterschapsbelasting betekent dit uit het ene potje naar het andere potje van de gemeente. Ik heb zo'n vermoeden dat centraal (door de regering) wetgeving zal worden gerealiseerd die gemeenten gaan verplichten in de schrijnende gevallen bijzondere bijstand te verlenen. Misschien niet 100%, maar wel een substantieel deel.
Als dit niet gebeurt, dan zal de kloof tussen arm en rijk nog veel groter worden en hebben mensen in de bijstand geen overlevingsmogelijkheid.

www.binnenlandsbestuur.nl/financien/nieu...minima.9552223.lynkx

Mensen met een smalle beurs verliezen in meer en meer hoeken van het land een financiële tegemoetkoming: lokale overheden worden minder scheutig met het verlenen van belastingkwijtscheldingen.

< De terminologie is onjuist. Het is geen financiële tegemoetkoming maar een ontheffing van een plicht. Bij een tegemoetkoming krijg je effectief geld in handen.>

Hoogheemraadschap Delfland is met ingang van dit jaar begonnen met het afbouwen van de kwijtschelding voor de zuiveringsrechten voor minima. Het hoogheemraadschap beoogt met de afschaffing van de kwijtschelding te zorgen voor ‘meer solidariteit’. Als de minima niet betalen, moeten anderen immers meer betalen.

<Bijstand in de kosten van belastingen is in principe niet mogelijk zodat de minima er zeker op achteruit gaan.
Steden zoals Den Haag hebben bijv. daarom een ruim minimabeleid (valt buiten de bijstand en een puur gemeentelijke aangelegenheid op basis van de gemeentebegroting).>

De Haagse PvdA-wethouder Rabin Baldewsingh heeft geen goed woord over voor een verregaande versobering van het kwijtscheldingsbeleid.
‘De gemeente is verantwoordelijk voor het schulden- en armoedebeleid voor haar inwoners. Ik vind het dan ook onbegrijpelijk en niet sociaal als gemeenten, die als geen ander zouden moeten weten wat de gevolgen van armoede en schulden zijn voor haar burgers, zouden besluiten om de kwijtschelding van de gemeentelijke heffingen af te schaffen.
In plaats van een vangnet te bieden trek je dan de bodem onder de voeten van de meest kwetsbaren vandaan.’

<In principe ben ik het op onderdelen eens met B. zolang de bijstandsnormering en dus ook het wettelijk minimumloon niet verhoogd worden. Gebeurt dat niet dan blijf je met minimabeleid zitten.

Voorts heeft de politiek geen tot nagenoeg geen invloed op de prijsstelling bij huren, gas en licht enz zeg maar de basisbehoeften van mensen.
Onder het toekomstig EU-beleid dat Nederland zal gaan voeren, zal dat wel het geval zijn.
Immers, dan krijg je genoeg om niet te sterven.>