UPDATES: Schurkenstaat Turkije

gnor schreef onder meer:

Eens houdt het op voor de Russen en zullen ze Turkije straffen voor het megalomane gedrag van Erdogan c.s. De kans dat de Navo dan ingrijpt is er wel maar m.i. miniem. Men wil (nog) geen wereldbrand.

Rusland, de betere schaker, op haar voorwerk geweest?

Laatste alinea in artikel van Thierry Meysan...


Hoe het ook zij, als er een oorlog tussen Turkije en Rusland zou uitbreken zou dit inlichtingenrapport voldoende zijn Ankara te beroven van de steun van de Atlantische alliantie (artikel 5 van het handvest van de Navo).

www.nu.nl/algemeen/4225948/rutte-en-merk...ereiding-eu-top.html

Premier Mark Rutte, de Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Turkse premier Ahmet Davutoglu ontmoeten elkaar zondagavond in Brussel. In de Turkse ambassade bereiden ze samen de top voor waarop de Europese Unie (EU) en Turkije maandag zullen spreken over de vluchtelingenproblematiek.

<Waarom Merkel is uitgenodigd?
Vermoedelijk vanwege
1. Duitsland is de feitelijke baas in de EU;
2. Merkel houdt toezicht op de mogelijke inhoud van de statements van Turkije in relatie tot haar meer, meer..;
3. Rutte staat onder curatele.>

Er wordt massaal op en neer gereisd door de elite. Men blijft naar buiten toe mooi weer spelen terwijl er maar 1 optie is nl. Turkije in het strafbankje.
Dat durft men om meerdere redenen niet direct aan. Het aantal Turken w.o. Grijze Wolven in België en Nederland dat hier voor problemen kan zorgen alsmede de angst dat Turkije, na de overname van kranten en de ver doorgevoerde dictatuur, nu Europa voor het blok gaat zetten is groot.

Eens houdt het op voor de Russen en zullen ze Turkije straffen voor het megalomane gedrag van Erdogan c.s. De kans dat de Navo dan ingrijpt is er wel maar m.i. miniem. Men wil (nog) geen wereldbrand.
Eerst moet er duidelijkheid zijn m.b.t. de rollen van Iran en S-Arabië. Met dank dus aan de Islamitische vrienden die we tot ver achter de Bosporus moeten terugsturen.

Now is the moment. Schengen dient direct en volledig uitgevoerd te worden, zo nee dan alle asieleisers terugsturen ook die al hier zijn. Zielig telt niet meer. Het wordt erop en erover of erop en er aan onderdoor.

Elke week die gewacht wordt, levert meer kans op een forse oorlog. De voorhoedes van de islamisten zijn al bijna op oorlogssterkte en de volgende EU-top doet daar niets aan af..

Een lang verhaal maar helder en duidelijk over de rol en praktijken van Erdogan en zijn geheime dienst....


Rusland heeft de vraag betreffende de toekomst van Turkije gesteld door het overhandigen aan de Veiligheidsraad van een inlichtingenrapport over de steun van dit land aan de jihadisten. Het document omvat een tiental onthullingen die de praktijken van de MIT Turkse geheime dienst aan de kaak stellen. Het probleem is dat elk van de genoemde operaties verwijst naar andere operaties waarin dezelfde acteurs met de Verenigde Staten hebben samengewerkt tegen Rusland. Deze inlichtingen komen nog bij de al beschikbare inlichtingen over de persoonlijke banden van president Erdoğan met de bankier van Al-Qaeda en over de heling door zijn zoon van de door Daesh gestolen aardolie.

Rusland heeft aan de leden van de Veiligheidsraad van de Uno een inlichtingenrapport overhandigd over de activiteiten van Turkije ten behoeve van de in Syrië opererende jihadisten [1]. Dit document levert een tiental feiten die ieder één of meerdere veiligheidsraad-resoluties schenden.

Hierdoor plaatst Rusland de Raad voor zijn verantwoordelijkheden, en daarnaast meerdere andere inter-gouvernementele organisaties. Volgens de regels zou de Raad overeenkomstige bewijzen moeten vragen en Turkije moeten ontbieden voor uitleg. In het geval dat de schuldigheid van Turkije zou worden vastgesteld, zou de Raad over sancties moeten beslissen volgens hoofdstuk VII van het Handvest, dat wil zeggen met het gebruik van geweld. Van hun kant zouden de Noord Atlantische Verdragsorganisatie en de Organisatie van Islamitische samenwerking deze schurkenstaat uit hun midden moeten uitstoten, terwijl de Europese Unie de adhesie-onderhandelingen zou moeten stopzetten.

Een aandachtige lezing van het Russische inlichtingenrapport echter toont aan dat de naar voren gebrachte feiten heel wat meer dossiers kunnen openen en andere machten in moeilijkheden kunnen brengen. Zodat het mogelijk is dat men niet openlijk over het rapport zal discussiëren, maar dat men in een besloten zitting over de toekomst van Turkije zal onderhandelen.

Het geval Mahdi Al-Harati

Geboren in Lybië in 1973 is Mahdi al-Harati naar Ierland geëmigreerd en heeft er een familie gesticht.

In mei 2010 bevond hij zich aan boord van de Mavi Marmara, het vlaggenschip van de « Flottielje van de vrijheid », georganiseerd door de Turkse NGO Niet-gouvernementele organisatie IHH, om humanitaire hulp aan Gaza te leveren. De boten worden gekaapt in volle zee door het israëlische leger, hetgeen een internationaal schandaal veroorzaakte. De passagiers worden ontvoerd door Tsahal, gesequestreerd in Israël, en tenslotte bevrijd [2]. De toenmalige eerste minister Recep Tayyip Erdoğan, gaat naar een ziekenhuis om de gewonde militairen op te beuren. Zijn kabinet publiceert een foto waar men één van hen hem ziet omarmen als zijn vader. Het zou hier gaan om een Turkse-Ier, El Mehdi El Hamid El Hamdi, in werkelijkheid, de Libische Ier Mahdi al-Harati.
JPEG - 21.9 kB
In juli 2011 wordt er in zijn huis een inbraak gepleegd. Zijn gezellin waarschuwt de politie en verklaart dat de dieven rijke Egyptische en Libische juwelen, alsmede 200.000 euros in coupures van 500 bemachtigd hebben. Gecontacteerd per telefoon bevestigt Mahdi al-Harati aan de politie dat hij de autoriteiten van Qatar, Frankrijk en de Verenigde Staten ontmoet heeft en dit bedrag van de CIA ontvangen heeft om bij de omverwerping van Moammar al-Qadafi te helpen [3]. Hij zal later deze eerste verklaringen terugtrekken toen het Libische Verzet zich van deze affaire meester maakte [4].

In juli-augustus 2011 commandeert hij de brigade van Tripoli —waar zijn zwager, Hosam al-Najjair, ook lid van is—, een door Franse legionairs geëncadreerde éénheid van Al-Qaeda die door de Navo gelast werd het hotel Rixos in te nemen [5]. Officieel is dit hotel het internationale perscentrum, maar de geallieerden werden ingelicht door de Turkse aannemer van het gebouw dat er een van buiten toegankelijke ingerichte kelderverdieping is, waar zich meerdere leden van de familie Qadhafi en verantwoordelijken van de Jamahiriya "heerschappij van het volk" schuil houden. Gedurende meerdere dagen vecht hij met de Fransen tegen de soldaten van Khamis Qadhafi [6].

In september 2011 benoemt de Navo hem als adjunct van Abdelhakim Belhaj, de « militaire gouverneur van Tripoli » geworden historische chef van Al-Qaeda [7]. Deze neemt ontslag op 11 october zogenaamd als gevolg van een geschil met Belhaj [8].

Maar in november 2011 commandeert hij naast Abdelhakim Belhaj een groep van 600 tot 1500 jihadisten van Al-Qaeda in Libië —voordien van de Islamitische in Libië strijdende Groep (GICL)— die geregistreerd zijn als vluchtelingen en getransporteerd worden over zee naar Turkije onder de verantwoordelijkheid van Ian Martin, vroegere secretaris generaal van de Fabian Society en van Amnesty International, nu speciale vertegenwoordiger van Ban Ki-moon.

Eenmaal gearriveerd in Turkije worden de jihadisten, per autobus en geëscorteerd door de MIT, getransporteerd naar Syrië. Ze installeren zich in Jabal al-Zouia waar ze voor rekening van Frankrijk het Vrije Syrische leger (VSL) creëren. Gedurende bijna twee maanden ontvangen Abdelhakim Belhaj en Mahdi al-Harati alle Westerse journalisten die de gebeurtenis pogen te verslaan, over Turkije via een dorp dat ze in een « Potemkin-dorp » veranderen [9]. Het kabinet van Eerste minister Erdoğan brengt ze in verbinding met mensensmokkelaars die ze per motorfiets naar Jabal al-Zouia vervoeren. Daar zien ze met hun eigen ogen duizenden personen manifesteren « tégen de dictatuur van Bashar el-Assad en vòòr de democratie ». Overtuigd concludeert de Westerse pers tot revolutie, totdat een journalist van een Spaans dagblad ABC, Daniel Irarte, constateert dat de manifestanten in meerderheid geen Syriërs zijn en hun Libische leiders Abdelhakim Belhaj en Mahdi al-Harati herkent [10]. Maar dat doet er niet toe, het spektakel van de Brigade van de haviken van de Levant (Suqour al-Sham Brigade) heeft zijn effect gehad. De mythe van een VSL samengesteld door « deserteurs van het Syrische Arabische leger » is geboren en de journalisten zullen nooit erkennen dat ze bedrogen werden.

In september 2012 keert Mahdi al-Harati om mediale redenen terug naar Libië, maar niet zonder alvorens met zijn zwager een nieuwe groep jihandisten te hebben gevormd, Liwa al-Umma (de Brigade van de Oumma) [11].

In maart 2014 begeleidt Mahdi al-Harati een nieuwe groep Libische jihadisten over zee naar Turkije. Volgens het Russische inlichtingenrapport komt hij onder de hoede van nummer 2 van het regime Hakan Fidan, de chef van de MIT (geheime diensten), die zojuist zijn functies weer heeft ingenomen. Ze bereiken Daesh via de douane grenspost van Barsai. Deze beslissing is het gevolg van een door de nationale veiligheids-raadgeefster Susan Rice in Washington georganiseerde vergadering met de chefs van de geheime diensten van de Perzische Golf en van Turkije, met het doel hen het vervolg van de oorlog tegen Syrië toe te vertrouwen, zogenaamd zonder Al-Qaeda en Daesh te hoeven gebruiken [12].

In augustus 2014 wordt Mahdi al-Harati tot burgemeester van Tripoli « gekozen » met de steun van Qatar, Soedan en Turkije. Hij is ondergeschikt aan het gouvernement van de door de Moslimbroeders gedomineerde regering van Tripoli, en weigert die van Tobroek, gesteund door Egypte en de verenigde Arabische emiraten.


Het parcours van Mahdi al-Harati toont de banden tussen Al-Qaeda in Libië, het Vrije Syrische leger, Daesh en de Moslimbroeders aan, waarmee de theorie van een democratische revolutie in Syrië teniet wordt gedaan. Het laat ook de steun van de Verenigde Staten, Frankrijk en Turkije zien waar dit netwerk van heeft geprofiteerd.

De overdracht van Daesh-strijders van Syrië naar Jemen

Het inlichtingenrapport onthult dat de Turkse geheime diensten de overplaatsing van strijders van Daesh van Syrië naar Jemen hebben georganiseerd. Ze zouden naar het geval per vliegtuig of per boot naar Aden zijn getransporteerd.

Deze imputatie was op 27 oktober 2015 al geformuleerd door de woordvoeder van het Syrische Arabische leger, generaal Ali Mayhub. Volgens hem waren minstens 500 jihadisten van Daesh door de MIT geholpen om naar Jemen te reizen. Ze waren door twee vliegtuigen van de Turkische Airlines, één van Qatar Airways en één van de Emiraten aan boord genomen. Toen ze in Aden aankwamen werden ze in drie groepen verdeeld: de eerste begaf zich naar de zeestraat van Bab el-Mandeb, de tweede naar Marib, en de derde werd naar Saoedi Arabië gestuurd.

Deze informatie, welke breeduit was ontwikkeld door de pro-Syrische Arabische media, werd genegeerd door de Westerse pers. Aan de Jemenitische kant bevestigde generaal Sharaf Luqman, woordvoerder van de aan oud-president Saleh trouw gebleven militairen, de Syrische imputatie, en voegde eraan toe dat de jihadisten in Jemen verwelkomt werden door de huursoldaten van Blackwater-Academi.

De overdracht van de strijders van Daesh van het ene operatietheater naar een andere bewijst de coördinatie van de operaties in Syrië en Jemen. Het veroordeelt Turkije, Qatar, de Verenigde emiraten, Saoedi Arabië en Blackwater-Academi.

« Tatardorp »

Het Russische inlichtingenrapport vermeldt ook het geval van « Tatardorp », een groep etnische Tataren die oorspronkelijk in Antalya gebaseerd waren en vervolgens door de MIT naar het Noorden waren verplaatst, naar Eskişehir. Hoewel aangegeven is dat deze groep strijders van Daesh bevat en dat die de Islamitische strijders in Syrië helpt, het legt uit noch waarom deze groep verder van Syrië werd verplaatst, noch welke diens precieze activiteiten zijn.

De Tataren vormen de tweede Russische minderheid, en zeer zeldzaam zijn zij die de jihadisische ideologie van de Moslimbroeders of van de Hizb-ut-Tahrir aanhangen.
- Maar in maart 2012 hebben Arabische islamisten van Tatarije een tentoonstelling over « Syrië, bakermat van de beschaving » in het museum van Kazan aangevallen. Enige tijd later, op 5 augustus 2012, verenigen jihadisten, zowel Arabieren als Tataren, zich in het geheim in Kazan, waarbij ook vertegenwoordigers van Al-Qaeda zijn.
- In december 2013 verlaten Tataarse pan-turkistische jihadisten van de Azatlyk (Liberté) beweging het Syrische theater om zich naar Oekraïne te begeven om de ordedienst op het Majdan plein te verzekeren in afwachting van de staatsgreep; terwijl andere activisten van dezelfde organisatie in Kazan manifesteren.
- Op 1 augustus 2015 is er een Wereldcongres van de Tataren georganiseerd in Ankara, met de steun en de deelneming van de Oekraïense en Turkse regeringen. Het is gepresideerd door de beroemde CIA agent tijdens de Koude oorlog, Moustafa Djemilev, en besluit tot de creatie van een « Internationale Moslim brigade » om de Krim te « bevrijden ». Djemilev wordt onmiddellijk officieel ontvangen door president Recep Tayyip Erdoğan [13]. De Brigade beschikt over installaties in Cherson (Oekraïne). Deze organiseert diverse sabotages in de Krim, waaronder een gigantische stroomuitval (verbroken vanuit Oekraïne), en omdat de Brigade er niet in slaagt Rusland massaal binnen te vallen gaat deze de Oekraïense troepen in Donbass versterken.


Als de Veiligheidsraad dieper zou ingaan op de kwestie van « Tatardorp » zou deze niet mankeren te observeren dat de Verenigde Staten, Turkije en Oekraïne de Tataren in Syrië, in de Krim en in Tatarije sponsoriseren, leden van Al-Qaeda en Daesh inbegrepen.

De Turkmenen van de Brigade Sultan Abdulhamid

Hoewel Turkije geen vinger heeft uitgestoken om de door Daesh afgeslachte Iraakse Turkmenen te hulp te komen, heeft het gesteund op de Syrische Turkmenen tegen de Syrische Arabische republiek. Ze zijn georganiseerd door de « Grijze wolven » een Turkse paramilitaire politieke partij, historisch verbonden aan de geheime diensten van de Navo in hun strijd tegen het communisme (« Gladio »). Zij zijn het die bij voorbeeld in 1981 de moordpoging op Jean-Paul II organiseerden [14]. De Grijze wolven zijn aanwezig in Europa, met name binnen de Belgische sociaal democraten en de Nederlandse socialisten. Ze hebben een Europese coördinatie in Frankfort geïnstalleerd. In werkelijkheid zijn ze niet zelf een partij, maar vormen de paramilitaire tak van de Nationalistische actie partij, MHP (Milliyetçi Hareket Partisi).

De Turkmeense brigades organiseren met de MIT de plundering van de fabrieken van Aleppo. Turkse experts komen de werktuigmachines ontmantelen die naar Turkije worden gezonden en daar weer worden gemonteerd. Tezelfdertijd bezetten ze het grensgebied van Turkije waar de MIT trainingskampen voor de jihadisten installeert en onder controle houdt.

In november 2015 is het de ster van de Syrische Turkmenen, de Turk Alparslan Çelik —lid van de Grijze wolven en één van de commandanten van de Brigade Sultan Abdoulhamid—, die het bevel zal geven de twee piloten van de Sukoï-24, die toen door de Turkse jachtvliegtuigen met de assistentie van een Saoedische AWACS was vernietigd, neer te schieten. Één van hen werd inderdaad geëxecuteerd.

In 1995 kwam aan het licht dat de Grijze wolven, met de Turks-Amerikaanse onroerend-goed firma Çelebiler İnşaat (die de verkiezingscampagne van Hilary Clinton financiert), een uitgebreide rekrutering van 10.000 jihadisten hadden georganiseerd om in Tsjetsjenië te gaan vechten. Een trainingsbasis werd geïnstalleerd in de universiteitsstad Top Kopa te Istanboel. Één van de zoons van generaal Djokhar Doudaïev dirigeerde het transfer vanaf Turkije via Azerbaidzjan begeleid door de MIT.

Het Russische inlichtingenrapport onthult dat de MIT de Brigade Sultan Abdoulhamid heeft geconstitueerd —die de belangrijkste Turkmeense milities hergroepeert— en dat die zijn leden heeft opgeleid op de basis Bayır-Bucak onder de directie van instructeurs van de speciale interventie macht van de generale staf van het Turkse leger en van de agenten van de MIT. Het preciseert dat de Turkmeense brigade met Al-Qaeda samenwerkt.


Elk enigszins verdiept onderzoek zou de Veiligheidsraad leiden tot het heropenen van oude misdadige dossiers en tot het constateren van de banden tussen de Brigade Sultan Abdoulhamid, de Grijze wolven, Turkije, de Verenigde Staten en Al-Qaeda.

De IHH en İmkander

Het Russische inlichtingenrapport onthult de rol van drie Turkse humanitaire NGO’s in de wapenleveringen aan de jihadisten: IHH, İmkander en Öncü Nesil. De eindverklaring van de 11 en 12 februari in München verenigde Internationale steungroep aan Syrië (GSIS) schijnt deze beschuldiging te bevestigen want deze stipuleert dat voortaan de Verenigde Staten en Rusland er voor zullen zorgen dat de humanitaire konvooien in Syrië uitsluitend humanitair materiaal transporteren. Tot nu toe beschuldigden de regering in Damascus en de pers deze drie NGO’s er steeds van de jihadisten te steunen, maar daar werd niet naar geluisterd. In september 2012 transporteerde een door IHH gecharterde cargo wapens in Syrië voor rekening van de Moslimbroeders [15].

Ik ken alleen de eerste twee genoemde organisaties.

De IHH is een associatie gefundeerd en geanimeerd door de Turkse Partij van de welvaart (Refah) van Necmettin Erbakan, maar zonder statutaire of organische band met hem. Ze werd eerst in Duitsland geregistreerd in Freiburg in 1992, onder de naam Internationale Humanitäre Hilfe (IHH), en vervolgens in Turkije onder de naam İnsani Yardım Vakfı. Omdat haar nieuwe acroniem İYV is, en niet IHH heeft ze haar naam laten vooraf gaan door İnsan Hak ve Hürriyetleri, dat in het Turks wil zeggen « Mensenrechten en vrijheden ». Onder dekking van humanitaire hulp aan de Moslims van Bosnië en van Afghanistan leverde IHH wapens, hetgeen overeenkwam met de strategie van de Navo. Nadien gaf IHH militaire steun aan het Islamitische emiraat van Itchkérie (Tsjetsjenië) [16]. In 2006 organiseerde ze in de moskee Fatih van Istanboel een grote uitvaartplechtigheid, zonder de gestorvene maar met tienduizenden activisten voor de Tsjetsjeense jihadist Chamil Bassaïev die juist daarvoor gedood was door de Russen na de slachting die hij had geleid in de school van Beslan [17].

De IHH is wereldbekend geworden door het organiseren met de AKP (opvolger van Refah) van het « Flottielje van de Vrijheid » welke humanitaire hulp naar Gaza moest brengen door de Israëlische blokkade te verbreken, hier ook met het akkoord van het Witte-Huis dat Premier Benjamin Netanyahu wilde vernederen. Onder de passagiers bevond zich de al genoemde Mahdi al-Harati. Het rapport van de Commissie van de Verenigde Naties gepresideerd door Geoffrey Palmer toont aan dat, in tegendeel tot wat beweerd wordt het flottielje geen enkele humanitaire lading transporteerde. Hetgeen tot de conclusie leidt dat de IHH wist dat ze nooit in Gaza zou aankomen, hetgeen de vraag stelt over het werkelijke doel van deze expeditie.

Op 2 januari 2014 onderschept de Turkse politie —die juist de zonen van 3 ministers en de directeur van een grote bank voor het witwassen van geld heeft aangehouden— een vrachtwagen wapens van de IHH bestemd voor de Syrische jihadisten [18]. Daarna wordt er een huiszoeking gedaan in het hoofdkantoor van de IHH. In dit kantoor wordt Halis B. aangehouden, die ervan verdacht wordt de leider van Al-Qaeda in Turkije te zijn, en İbrahim Ş. tweede commandant van de organisatie in het Nabije-Oosten [19]. De regering slaagt er in de politiebeambten te ontslaan en de verdachten te bevrijden.

İmkander (in het Turks Broederschap, hetgeen verwijst naar de Moslimbroeders) is een andere « humanitaire » associatie die in 2009 gecreëerd werd in Istanboel. Ze heeft zich gespecialiseerd in de hulp aan de Tsjetsenen en de verdediging van de jihadisten van de Kaukasus. Zo organiseert ze een mediacampagne in Turkije wanneer de vertegenwoordiger van Dokou Oumarov (de zelfgeproclameerde « emir van de Kaukasus »), Berg-Khazh Musaev (genoemd Emir Khamzat) in Istanboel vermoord wordt. In die periode beschouwde de FSB zich in oorlog tegen de Staten die de jihadisten militair ondersteunden en aarzelde niet ze in deze landen te liquideren (zoals Zelimkhan Yandarbiyev in Qatar, en Umar Israilov in Oostenrijk). İmkander organiseerde een uitgebreide uitvaartdienst in de moskee Fatih van Istanboel.

Op 12 en 13 mei 2012 organiseerde İmkander een internationaal congres —in de traditie van de congressen van de CIA gedurende de Koude-Oorlog— om de onafhankelijksbeweging van de Kaukasus te steunen. Aan het eind van de manifestatie werd een permanent Congres van de volken van de Kaukasus gecreëerd welke als enige autoriteit die van het Emiraat van de Kaukasus van Dokou Oumarov erkende. De afgevaardigden beschuldigden het Russische rijk, de Sovjetunie en de Russische federatie ervan de genocide van de Kaukasiërs uit te voeren. In een video riep de emir Dokou Oumarov alle volken van de Kaukasus op zich bij de jihad aan te sluiten. Rusland reageerde heftig [20].

In 2013 vroeg Rusland aan het Comité van de sancties 1267/1989 van de Veiligheidsraad İmkander op de lijst van de aan al-Qaeda verbonden organisaties te zetten. Het Verenigd koninkrijk, Frankrijk en Luxemburg verzetten zich ertegen [21]. Inderdaad, hoewel İmkander claimt Al-Qaeda in de Kaukasus politiek te ondersteunen, Rusland voerde volgens het Westen geen voldoende bewijzen aan van een deelneming aan militaire operaties.


Deze twee NGO’s zijn direct geïmpliceerd in wapensmokkel voor IHH en in politieke steun aan İmkander. Zij beschikken over de steun van de AKP, de partij die president Erdoğan creëerde om Refah te vervangen welke verboden was door het Constitutionele hof.

Wat te doen met het Russische inlichtingenrapport?

Het is weinig waarschijnlijk dat de Veiligheidsraad het Russische inlichtingenrapport zal bestuderen. De kwestie van de rol van de geheime diensten wordt over het algemeen in het geheim behandeld. Hoe het ook zij, de Verenigde Staten zullen moeten preciseren wat ze willen doen met hun Turkse bondgenoot die betrapt is op het schenden van de resoluties van de Raad.

Deze inlichtingen voegen zich bij die welke al beschikbaar zijn over de persoonlijke banden van president Recep Tayyip Erdoğan met Yasin al-Qadi, de bankier vanAl-Qaïda [22], en over de rol van zijn zoon Bilal in de handel van de door Daesh gestolen aardolie [23].

Zonder twijfel zijn de Turkse opschepperijen die een mogelijke militaire invasie in Syrië aankondigden slechts een afleidingsmiddel. Hoe het ook zij, als er een oorlog tussen Turkije en Rusland zou uitbreken zou dit inlichtingenrapport voldoende zijn Ankara te beroven van de steun van de Atlantische alliantie (artikel 5 van het handvest van de Navo).




How Turkey supports the jihadists
by Thierry Meyssan

Voltairenet

Iraakse soldaten vonden een telefoon op het lichaam van een dode ISIS-strijder waarop berichten werden aangetroffen van de Turkse geheime dienst.

"We hebben recent diverse mobiele telefoons gevonden. Zij bevatten berichten met de coördinaten van bewegingen van strijders. Het probleem van ISIL kwam niet uit het niets. Iemand staat hen toe om vrijelijk grenzen over te steken. Zij gebruiken luchthavens en ziekenhuizen. Zij worden behandeld in Turkse ziekenhuizen. ISIL-strijders komen uit Oezbekistan en Tsjetsjenië via Turkije. We hebben plenty documenten die bewijzen dat Turkije de ...[onverstaanbaar] voor hen verschaft. De terroristen gaan zelfs terug naar hun eigen land via Turkije.

De strijders die naar Turkije komen zouden zich niet op eigen houtje kunnen oriënteren zonder lokale gidsen. Zij brengen de militanten naar de grens. Zij werken samen met de Turkse geheime diensten. Dit is nu volkomen duidelijk voor ons.

Turkije en de Golfstaten hebben die terroristen gesteund in Syrië om van Assad af te komen. Die machten hebben zich nu ook naar Irak verplaatst maar zij worden nog steeds gesteund."

*
De Russische sancties tegen de Turkse toeristische industrie beginnen bijzonder schadelijke effecten te hebben. Dat heeft de Britse zakenkrant Financial Times gemeld. Nadat Turkije een Russisch militair vliegtuig boven zijn grondgebied had neergeschoten, had de Russische premier Vladimir Poetin een verbod op chartervluchten naar Turkije uitgevaardigd en had hij ook de verkoop van all-in vakanties in Turkije geblokkeerd.

Die maatregelen lijken volgens de Financial Times hun doel te hebben bereikt.

Cetin Gurcun, voorzitter van de Turkse organisatie voor reisbureaus, zegt tegenover de krant te hopen dat de twee landen opnieuw snel vrede zullen sluiten.

Turkije ontving in het verleden ongeveer 4,4 miljoen Russische toeristen per jaar, maar die doelgroep is door het optreden van president Poetin grotendeels weggevallen. "Iedereen weet hoe belangrijk de Russische toeristen zijn voor Turkije,” aldus Gurcun. “De sector bidt dan ook echt tot God dat hij beide partijen tot een oplossing kan brengen."



Normaal vormen Russen in Turkije de tweede grootste groep buitenlandse toeristen. Vorig jaar brachten de Russische toeristen de Turkse economie ongeveer 31 miljard euro inkomsten op.

Dit jaar vrezen specialisten dat Turkije door de diplomatieke crisis tussen de twee landen 2,76 miljard euro inkomsten uit toerisme aan zich voorbij zal zien gaan. De onenigheid zou het land ook meer dan 8 miljard euro inkomsten uit export en handel kosten.

Niet enkel de diplomatieke crisis heeft de toestroom van Russische toeristen in Turkije doen opdrogen. Ook al voor de toename van de spanningen, tijdens de eerste negen maanden van dit jaar, kende de Turkse toerismesector al een terugval met 19 procent.

De crisis in Rusland en het slechtere imago van Turkije door de crisis in buurland Syrië waren daarvoor volgens de Financial Times de belangrijkste verantwoordelijken.

*

*
Allah neemt geen halve maatregelen tegen Turkije's Erdoğan

Na het aannemen van de VN resolutie afgelopen vrijdag over een vredesproces voor Syrië, stond het schuim op de mond van de Turkse president Erdoğan. De reden voor het schuim is dit keer dat er niets in de ontwerpresolutie staat over het vertrek van de Syrische president Assad.

Tot de maand juni van dit jaar ging het nog wel met de Turkse president Erdoğan. Echter in die maand verliepen de verkiezingen niet zoals door Erdoğan was voorzien en vanaf dat moment begon hij steeds verder zijn verstand te verliezen.

Dat verlies van verstandelijke vermogens had geen natuurlijke oorzaak, maar is volgens de Russische president Poetin door niemand minder dan Allah persoonlijk veroorzaakt.


De uitslag van de verkiezingen in juni maakte een einde aan de plannen van Erdoğan om de grondwet van Turkije te veranderen waarmee hij als president veel meer zogenaamde “executive powers” zou krijgen ongehinderd door mondaine zaken zoals een parlement. Aangezien de verkiezingsuitslag volkomen onbevredigend was voor Erdoğan besloot deze zoals een goed dictator betaamt om daar wat aan te doen. Hij begon met het ondermijnen van het coalitieproces waardoor nieuwe verkiezingen werden afgedwongen.

Vervolgens stookte hij het vuur van een burgeroorlog even flink op door het conflict met de PKK nieuw leven in te blazen. Met de bedoeling om zo de bevolking bang te maken en ze te laten geloven dat er een sterke AKP partij nodig was om de rust in het land weer te laten keren. Dat angst aanjagen, ging gepaard met een aantal aanvallen op de eigen bevolking, waarbij de meeste slachtoffers toevallig Koerden waren. Vervolgens pakt hij de vrije pers keihard aan en iedereen die kritiek op sultan Erdogan heeft, wordt ongeveer standaard beschuldigd van spionage en verdwijnt in het cachot.

Het plan werkte en met behulp van de nodige fraude bij de verkiezingen werd het slechte resultaat voor Erdoğan in juni weggepoetst.

Vervolgens schiet hij op 24 november een Russisch gevechtsvliegtuig uit de lucht en heeft daarmee de primeur van een directe militaire confrontatie van een NAVO lid met Rusland in zestig jaar.

Zoals Poetin zei, de straf van Allah is keihard aangekomen want het word steeds gekker met Erdoğan. Ondanks dat hij er niets te zoeken heeft en er niet was op uitnodiging van de Iraakse regering stuurt hij toch troepen en tanks dat land binnen. Dit gebeurde trouwens nadat Poetin en zijn collega’s Turkije hadden ontmaskerd als het land waar de illegale ISIS olie naartoe ging.

Bagdad ontstak in woede omdat Turkije niet was uitgenodigd en men donders goed weet dat de enige reden dat de Turkse militairen in Irak zijn, is voor het beschermen van hun privé oliebelangen.

Zelfs nadat Amerika via Vice President Joe Biden had laten weten dat de Turken moesten opkrassen uit Irak heeft Erdogan dat niet gedaan.

Ten einde raad besloot Irak om naar de VN te gaan en werden nét op dat moment de Turken in Irak aangevallen door ISIS. "Toevalligerwijze" de allereerste aanval van ISIS in dat gebied sinds juli. Puur toeval, niets achter zoeken want dan ben je een complottheoreticus.

Ankara beweert dat ze in Irak zijn op uitnodiging van Bagdad, die dit in alle toonaarden ontkent. De Koerden in het noorden van Irak zijn wel blij met de Turken daar omdat ze al een aardig winstgevend olielijntje samen hebben opgezet die de Iraakse overheid miljarden Euro’s in opbrengsten kost. En hoewel Turkije grote vijanden is met de Koerdische PKK in Syrië, zijn ze goede maatjes met de tweelingbroer van de PKK, de Koerdische YPG, in Irak.

Even leek het erop dat na de boodschap van Amerika de Turken inderdaad bezig waren om zich terug te trekken uit Irak.

Na de VN resolutie van vrijdag echter kwam de Turkse premier Davutoglu zaterdag, gisteren, met duidelijk commentaar. Hij volhardde in het sprookje dat ze in Irak zouden zijn op uitnodiging van Bagdad en dat ze daar zullen blijven totdat Mosul van ISIS is bevrijd.

Dat betekent in de praktijk dus waarschijnlijk nog jaren en daarnaast hamerde hij op het aloude “Assad moet verdwijnen”.

De situatie in Irak leek eerst een beetje komisch, maar gaat nu richting totale waanzin. Ondanks dat Bagdad blijft herhalen dat Turkije niet is uitgenodigd om militair het land binnen te dringen, houden de Turken vol dat dit wel zo is.

We hebben hier te maken met onze NAVO partner die ongevraagd militair een land binnenvalt, die nadat ze talloze malen zijn gesommeerd te verdwijnen dit niet doet en een steeds grotere mond lijkt te krijgen.

Zoals we eerder schreven, heeft Poetin wederom een eclatante overwinning geboekt door de vredesonderhandelingen in Syrië niet langer te koppelen aan het wel of niet aftreden van Assad.

Dit zal in de praktijk betekenen dat Assad voorlopig blijft zitten waar hij zit omdat Amerika aan de Russische eisen heeft toegegeven.

Het zal bijzonder interessant worden om te zien hoe de situatie met betrekking tot de Turkse troepen in Irak zich zal ontwikkelen.

Zal Amerika druk gaan uitoefenen op Turkije om te verdwijnen of durven ze dat niet omdat Turkije dan misschien hun rol bij het neerschieten van het Russische toestel gaat openbaren?

Duidelijk is in ieder geval dat met de aangenomen resolutie van de VN sultan Erdogan niet blij is en aangezien Allah zijn verstand voor het grootste deel heeft weggenomen, kunnen we daar nog vreemde en wispelturige dingen van verwachten.

Amerika heeft ondertussen wat uit te leggen aan Irak. In plaats van de woestijn raken zoals ze normaal doen, hebben ze dit keer met bombarderen tien Iraakse soldaten de dood ingejaagd.

De Amerikaanse Minister van Defensie, Ash Carter, probeert er een positief tintje aan te geven door te stellen dat Irak een dergelijk foutje wel zal begrijpen en dat dit bewijst hoe nauw zij samenwerken met Irak.

Een beetje vreemde logica: Wij laten zien hoe nauw wij samenwerken door tien van je mensen te doden.

Maarja, er zijn nog maar weinig zaken in onze huidige maatschappij die echt logisch zijn.

bron: Niburu