Nederlandse rechter verwijst naar shariarechtbank

opiniez.com/2016/01/28/wegkijkrechter-ve...naar-shariarechtbank
De Rotterdamse rechtbank heeft in een zaak van een moslima anders gereageerd dan in een vergelijkbare zaak in 2010.

Shirin Musa van de organisatie Femmes for Freedom heeft zelf jaren in deze situatie gezeten; een religieus huwelijk. Zij spande uiteindelijk een kort geding aan voor de Nederlandse rechter. Dit leidde in 2010 tot een voor haar gunstige uitspraak. De rechter merkte haar huwelijkse gevangenschap als onrechtmatige daad aan: “De man gedraagt zich aldus in strijd met hetgeen volgens ongeschreven regels in het maatschappelijk verkeer van hem kan worden gevergd.”
De echtgenoot werd opgedragen het religieuze huwelijk te ontbinden op straffe van een forse dwangsom.

Het is dan ook onbegrijpelijk dat de Rotterdamse rechter de bestaande jurisprudentie heeft genegeerd en heeft doorverwezen naar een shariarechtbank.
De Leidse juriste Machteld Zee heeft in haar proefschrift het functioneren van shariarechtbanken/shariaraden in het Verenigd Koninkrijk onderzocht. Zij kwam tot de volgende, harde conclusie:
“Het doel van de raden is het in stand houden van de afhankelijkheid van vrouwen. Bijna alle zaken zijn echtscheidingen aangevraagd door vrouwen. Een burgerlijk huwelijk laat je ontbinden door een rechter. Maar in de islam, en in het jodendom, moet het ook religieus worden ontbonden. De gemeenschap accepteert het niet als dat niet gebeurt en je toch gescheiden leeft. In veel zaken die ik volgde, ging het om vrouwen die klappen kregen en naar de raad moesten om van hun man te scheiden.”

De rechter had in deze casus dus niet naar een shariarechtbank moeten doorverwijzen. Hij had simpelweg de huwelijkse gevangenschap als onrechtmatige daad kunnen aanmerken – ongeacht het feit dat het geen naar Nederlands recht erkend huwelijk betreft – en ontbinding van het religieuze huwelijk moeten opleggen. Nu rest de “gevangen gehouden” echtgenote weinig anders dan via hoger beroep alsnog te proberen haar recht te halen.

<Deze conclusie kan ik delen. De rechter hoeft zich niet uit te spreken over het religieus huwelijk op zich, maar hij had net als in 2010 de onrechtmatige daad moeten zien. Het is een uitspraak met een beetje van dit en een beetje van dat. Kennelijk omdat deze rechter heel geforceerd kerk en staat gescheiden wil houden. Op zich is dat juist maar dan moet je ook niet zeuren over bijv. de SGP.>